Een ode aan onze stille helden (Riet Austie)

In deze decembermaand wijd ik mijn column graag aan de Lissese mantelzorgers. Onlangs was ik bij de theatervoorstelling ‘Mantelzorgmonologen’ in het Fioretti College. Dit aangrijpende stuk, gebaseerd op waargebeurde verhalen van oudere, jongere en werkende mantelzorgers, maakte diepe indruk op me. Velen onder ons verlenen zorg aan dierbaren, familie of vrienden. Dit verdient waardering en bewondering: het wordt vaak gedaan naast werk of studie en het is lang niet altijd een vrije keuze. Toch zetten deze helden zich in, vaak onzichtbaar maar altijd met grote toewijding.

Met liefde

In Nederland verleent 1 op de 3 mensen mantelzorg. Niet alle mantelzorg is even zwaar, de last verschilt sterk. Zo help ik zelf met mijn buren en haar vriendinnen mijn overbuurvrouw. Het is intensief om tussen de bedrijven door te doen, maar het scheelt dat we het samen doen. Na de voorstelling sprak ik met een moeder die 365 dagen per jaar zorgt voor haar dochter met een beperking. Dat is weer van een heel andere orde. Ze vertelde dat ze de zorg met veel liefde doet, maar ze wil haar andere kinderen ook genoeg aandacht geven. Dit vereist veel organisatietalent en energie. Ze deelde met mij dat haar dochter haar energie geeft, altijd blij is en liefdevol reageert. Haar andere kinderen knuffelen haar graag en zijn gelukkig met hun zusje.

Onvoorwaardelijk

Een andere bezoeker bleek verantwoordelijk voor de zorg van haar echtgenoot en de kinderen. En ook alle andere zaken rusten voornamelijk op haar schouders. Daarnaast vindt ze nog tijd om te werken. Het was een bijzonder gesprek waarin ik de onvoorwaardelijke liefde en hechtheid van het gezin zag. Er was ruimte voor emoties en eerlijkheid over de impact van de zorg op hun leven.

Erkenning

Elke bezoeker had zijn of haar eigen verhaal over waarom ze mantelzorger werden of moesten zijn. Eén ding hebben ze gemeen: de zorg voor degene van wie ze houden. Dit is prachtig, maar tegelijkertijd kan het ook extra emotioneel en zwaar zijn. Vaak gaat alle aandacht uit naar degene die zorg behoeft, wat logisch is. Echter, als mantelzorger verdient u net zo goed aandacht en erkenning. Om gezien te worden, om het vol te kunnen houden en om soms even ontlast te kunnen worden. In Lisse kunnen mantelzorgers gebruikmaken van respijtzorg via Welzijnskompas. Zo kunnen zij zelf even op adem komen.

Hulde

Aan het einde van het jaar kijk ik terug op wat ik allemaal heb gedaan als wethouder. De keren dat ik mantelzorgers sprak, maakte dat indruk op mij. Ik spreek hierbij dan ook graag mijn grote waardering voor hen uit. Jullie betekenen enorm veel voor jullie dierbaren en ook voor onze samenleving. Misschien is wat jullie doen niet altijd voor iedereen zichtbaar, maar het is daarom niet minder van betekenis. Hulde aan jullie, onze stille helden!

Riet Austie, wethouder
r.austie@lisse.nl