We zitten op dit moment in de donkere dagen voor Kerstmis. Kerstmis is voor mij de tijd van het jaar om gezellig samen met de familie door te brengen. Vanuit mijn katholieke achtergrond bewaar ik warme herinneringen aan kerst. We hadden in mijn jeugd geen kerstboom, maar dennentakken met lichtjes en een paar kerstballen achter het stalletje. Dit stalletje was door mijn vader gemaakt. Ook mijn oma had een stalletje en als kind hielp ik haar met het neerzetten ervan. Het kindje Jezus werd echter pas na de nachtmis in het stalletje gelegd. De wijzen uit het oosten maakten op hun kameel een hele reis door de woonkamer om op 6 januari bij de stal te arriveren. Al deze herinneringen koester ik.

Andere tijden

Hoe anders gaat het tegenwoordig. Sint Nicolaas is het land nog niet uit of de kerstboom komt al in huis. En steeds vaker zie ik de boom al vóór 5 december in huizen staan. Velen staan niet meer stil bij wat we met kerst eigenlijk vieren. En de vierentwintiguurseconomie heeft hier ook definitief toegeslagen. Mensen consumeren zich een slag in de rondte en zelfs met kerst willen de supermarkten open zijn om hun klanten van dienst te zijn.

Zwijgende wapens

Maar er is meer veranderd. In de tijd van mijn jeugd stond de kerstgedachte nog in dienst van het begrip naastenliefde. Met kerst zwegen de wapens in de meeste conflicten. In de Eerste Wereldoorlog werd er tijdens deze dagen door de strijdende partijen zelfs gevoetbald in plaats van op elkaar geschoten. Ik vraag mij af of de wapens tijdens de komende kerstdagen in het Midden-Oosten en Oekraïne zullen zwijgen. Ik vrees het ergste.

Hoop

Aan de andere kant zie ik ook hoop. Als ik dit schrijf, is in Syrië een wisseling van regime in gang gezet. Dit geeft Syriërs hoop en verwachting op een betere toekomst in vrijheid. Ruim 7 miljoen inwoners van dit land zijn voor geweld gevlucht naar het buitenland. Hiervan hebben er circa 150.000 hun toevlucht gezocht in Nederland. Zij komen nu voor een moeilijke keuze te staan. Kiezen zij ervoor om in Nederland te blijven, of keren zij terug naar hun land om dit mede op te bouwen in de hoop op een betere toekomst?

Naastenliefde

Wat ze ook besluiten, we mogen er trots op zijn dat we hen uit naastenliefde een plaats in onze Nederlandse herberg hebben aangeboden. Zoals het pasgeboren kind Jezus verwelkomd werd in een stal, ruim 2000 jaar geleden. Het kind dat aan de basis stond van een geloof gebaseerd op naastenliefde en hoop. Laten we dat in deze onrustige tijd niet vergeten en proberen na te leven. 

Ik wens u allen prettige kerstdagen en alvast een voorspoedig 2025.

Kees van der Zwet, wethouder
k.vanderzwet@Lisse.nl